De ringsloot om de droogmakerij de Meerpolder (1614) was jarenlang mijn idyllische fotoplek in Zoetermeer (zie filmpje Idylle). Ik was er bij het eerste ochtendlicht en liep achter de futen aan. In 2019 kwamen de graafmachines en werd een damwand geslagen. Ik had daar verdwijnpijn van.
De ringsloot werd verbreed als aanvoer voor de watrerpiekberging de ‘Nieuwe Driemanspolder’. Dat is nu mijn favoriet. Ook langs de ringsloot zie ik nog futen (gemaal) en grutto’s (vogelkijkmuur).
Ik heb dit proces het afgelopen jaar herbeleefd door mijn muurschildering van de Meerpolder in een kunstproject in het centrum van Zoetermeer.
Weer erg mooie opnamen, altijd bijzonder jouw beelden!
Prachtige filmpje weer, Peter! Hartelijk dank!
Mooi dat je verdwijnpijn, als landschapsleed, ook anders kunt lezen in:
verdwijn
pijn
als wens dat deze pijn verdwijnt.
Gezien het contrast met de idylle lijkt dat een diep doorvoelde wens.
Ik hoop dat die wens uitkomt in 2025!
Mooi Peter, naast de filmpjes ook muurschilderen, gaaf!
Reacties die ik kreeg per mail:
• Mooi hoe jij de werkelijkheid hoe pijnlijk ook poëtisch kan verbeelden.
• prachtig, kippenvel, en wat een kunstenaar ben je toch! Dankjewel voor het altijd weer toesturen van je mooie filmpjes bij je Nieuwjaarswens.
• Weer erg genoten van je verrassende opnamen. Heel apart en vol visuele spanning.
• Wat een sfeerbeeld weet je te scheppen. Ik word erin meegezogen.
• Dank je wel voor deze mooie filmpjes. In de verstilling ineens de actie van de plassende koe 😂🤣
• Dankjewel. Wonderschoon.
• Prachtige beelden als spiegel van je ziel. Hartelijk dank voor weer zo’n mooi filmpje en voor de inspiratie. Ik ga weer vaker de natuur opzoeken.
Mooi woord “verdwijnpijn” . En een prachtig filmpje