Hier vind je het verhaal achter het filmpje.
English explanation you find here.
Español explicación la encuentras aquí.
Meerpolder – Gat in de Markt
Ik maak een muurschildering van de Meerpolder in een kunstproject in het centrum van Zoetermeer, genaamd ‘Gat in de Markt’.
Ik heb vele jaren langs de ringvaart gefotografeerd tussen Snowworld in Zoetermeer en Stompwijk, de Meer- en Geerweg.(zie filmpje). De Meerpolder is de eerste droogmakerij van een meer in Zuid-Holland in 1614, twee jaar na de Beemster. In 2019 werd de ringvaart verbreed als toegang naar een waterpiekopvang de ‘Nieuwe Driemanspolder’. Ik had daar verdwijnpijn van, dat ik nog ga verbeelden in een filmpje.
Dit filmpje voegt twee oude filmpjes samen*. De oude foto’s heb ik contrastrijker gemaakt met wat ik heb geleerd op de fotoclub Lavifoto op mijn werk.
Meer Meerpolderfilmpjes vind je op deze website: futen in de weerspiegeling van een paardenschuur (mijn favoriet, het volgende filmpje ‘Dans!’), weidemolentjes en hollende hazen.
* Place to be (eerste foto won ik een prijs mee, 2018) en Langs een sloot (één van mijn oudste filmpjes, 2016)
dans! (Meerpolder)
Weidemolentjes (Meerpolder)
hollende hazen (Meerpolder)
gele ogen (Meerpolder)
verstild (Meerpolder)
Ik kwam drie januari 2020 gehaast de winkel binnen, vlak voor sluitingstijd. Ik was teleurgesteld dat een product niet geleverd kon worden. De winkelier ging het elders bestellen. Om de stress te temmen liet ik bij het wachten mijn nieuwjaarsfilmpje zien. De winkelier reageerde heel enthousiast en vroeg om het filmpje te sturen.
Ik kreeg vervolgens deze reactie:
“Goedemorgen meneer van Tilburg. Werkelijk prachtig!! En wat een mooie wens voor het jaar 2020 net midden in de hectiek van mijn persoonlijke verhuizing :-)Wat u laat zien in uw filmpjes triggert bij mij heel veel herinneringen aan vroeger.
Ik ben opgegroeid in Overijssel midden in de prachtige Weerribben en Drents Landschap.
En ik was vergeten hoe bevoorrecht dat was om in zo’n natuurlijke omgeving op te groeien. Uren met mijn roeibootje op het water, watervogels spotten en wanneer je zelf ‘verstild’ bent komt alles om je heen tot leven en zijn details niet meer op een pagina te beschrijven.
Sinds mijn vader is overleden kom ik er niet meer en dat ‘anders kijken’ naar je omgeving (want dat is overal) doe ik zelf veel te weinig.
Door uw filmpjes besef ik dat ik persoonlijk meer tijd mag/wil gaan doorbrengen in de natuur om de verstilling (en het volle natuurlijke leven) te ervaren en op te laden.
Het geduld dat uit uw filmpjes spreekt lijkt werkelijk een onuitputtelijke bron, gevoed door het anders kijken en vastgelegd met foto’s en film.”
PS Kijk goed naar het laatste beeld met vier kleine foto’s.
omgekeerd (Meerpolder)
flamingo (Camargue)
Maxim Februari in de NRC: Je kunt je trouwens ook voorstellen dat in deze tijden juist behoefte bestaat de roze bril op te houden. Als je erop gaat letten, is het een belangrijke kwestie die speelt in alle actuele discussies: bril op of bril af?
Voor zover ik weet, is de roze bril een vondst van Louis Couperus. In de roman Eline Vere laat hij zijn heldin heen en weer slingeren tussen de plicht alles rooskleurig voor te stellen en de behoefte de werkelijkheid onder ogen te zien. Eline gaat in een montere bui op bezoek bij de oude mevrouw Van Raat, die in haar huis zit te verpieteren – ‘het leven was haar een uitgebloeide zomer geworden’ – en voelt zich bij binnenkomst beklemd om het hart.
‘Toen deed zij zich geweld aan’, schrijft Couperus. Eline besluit te glimlachen, vertelt opgewekt over het diner en de opera, ‘en zij beloofde mevrouw Van Raat eenige boeken te sturen, lieve, lichte lectuur, waarin men de wereld door roze glaasjes bekeek’. Helemaal tevreden is ze over deze benadering bij nader inzien toch niet. ‘Het deed haar pijn zoo te ratelen, terwijl zij gaarne met de oude vrouw had willen schreien.’
ruimte om te leven
Is vrijheid niet gewoon ruimte zien, ervaren, ongeacht wat je doet?
Dit filmpje zag ik in een flits voor me terwijl ik op de fiets zat een paar honder meter van mijn huis. Later kwam ik het principe tegen in boeken en podcast:
“Between stimulus and response there is a space. In that space is our power to choose our response. In our response lies our growth and our freedom.” Aldus Viktor Frankl die terug gaat op Epictetus, een stoïcijn leerde ik van Mark Tuitert in gesprek met Meester Bart. Ik dacht dat het kwam van Stephen Covey (zie reactie, scroll naar beneden).